Μέσα από ορισμένες φωτογραφίες εκδηλώσεων στη Δάφνη, για την ηρωική επέτειο της 25ης Μαρτίου κατά τα έτη 1961 έως 1980 του αρχείου μας, θα προσπαθήσουμε να «ξυπνήσουμε» νοσταλγίες, μνήμες, σκέψεις, εικόνες από τα σχολικά χρόνια της παιδικής μας αθωότητας.
Τότε που τα δημοτικά σχολεία είχαν στους τοίχους τους αφίσες με ήρωες του 1821, που οι προετοιμασίες των εορταστικών εκδηλώσεων και της παρέλασης ξεκινούσαν από τις αρχές Μαρτίου και περιμέναμε πως και πως να ξημερώσει η ημέρα που θα ανέβουμε στο ξύλινο βάθρο να απαγγείλουμε το ποίημά μας, να καταθέσουμε το στεφάνι μας ενώ ανήμερα της 25ης Μαρτίου να φορέσουμε την καθιερωμένη για το σχολείο μας ενδυμασία της παρέλασης (μπλε σορτσάκι – άσπρο πουκαμισάκι – μπλε γιλέκο και γραβάτα για τα αγόρια, μπλε πλισέ φούστα – άσπρο πουκαμισάκι – μπλε γιλέκο και άσπρη κορδέλα για τα κορίτσια, η οποία συμπληρωνόταν με το άσπρο κοντό σοσονάκι και τις άσπρες ελβιέλες για κορίτσια και αγόρια) και να παρελάσουμε επί της οδού Αγίας Βαρβάρας.
Γιατί το σχολείο, οι συμμαθητές, οι δάσκαλοι, οι σχολικές μας εκδηλώσεις, αποτελούν αναμνήσεις, που όσα χρόνια κι αν περάσουν, κάπου υπάρχουν για πάντα χαραγμένα στη μνήμη μας.
Ας τις «ξεθάψουμε» και ας τις μεταδώσουμε στις νεότερες γενιές βοηθώντας τες να μάθουν την ιστορία του τόπου μας.
12 Οκτωβρίου 1944. Εβδομήντα ένα χρόνια πριν, ένα πρωινό Πέμπτης, οι καμπάνες των εκκλησιών άρχισαν να χτυπούν χαρμόσυνα, καλώντας τους Αθηναίους να ξεχυθούν στους δρόμους και να πανηγυρίσουν το τέλος της γερμανικής κατοχής.
25η Μαρτίου σήμερα, θα ταξιδέψουμε σε γνώριμες, μα και σε άγνωστες σελίδες, που αγάπησε ξεχωριστά κάθε μαθητική γενιά. Σε εικόνες και κείμενα που χαράχθηκαν ανάγλυφα στη μνήμη μας στα πρώτα μας σχολικά χρόνια. 
