ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΝΕΓΕΡΣΕΩΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ
Στις 4 Δεκεμβρίου του 1920, ανήμερα της εορτής της Αγίας Βαρβάρας, έγινε μια μεγάλη έκρηξη στο εργοστάσιο της Πυρκάλ στο Κατσιπόδι (σημερινή Δάφνη), η οποία τάραξε όλη την Αθήνα. Από τον κρότο έσπασαν τζάμια ως την Καλλιθέα και το Φάληρο.
Από τότε κατασκευάστηκε ένα εκκλησάκι στο χώρο του εργοστασίου και η ημέρα του εορτασμού της Αγίας Βαρβάρας, προστάτιδος του Πυροβολικού Σώματος στο Στρατό, καθιερώθηκε ως αργία για τους εργαζόμενους της Πυρκάλ, μια και η Αγία προστάτευσε τόσο εκείνους όσο και την πόλη.
Λίγα χρόνια αργότερα, το έτος 1924 εμφανιζόταν στον ύπνο μιας ευσεβούς και καλοκάγαθης γυναίκας, της Αικατερίνης Συλιγούδη – Παπαγιαννοπούλου, γνωστή στους παλιότερους ως κυρά Αντώναινα, η Αγία Βαρβάρα λέγοντάς της πως υπάρχει εικόνα της σε οικόπεδο κοντά στο σπίτι της. Επίσης αναφέρεται πως μια νέα μητέρα, χήρα τότε, ονειρευόταν την Αγία να κλαίει.
Η Αικατερίνη Αικατερίνη Συλιγούδη- Παπαγιανοπούλου, μετέφερε σε γνωστούς της τα όσα ονειρευόταν προτρέποντάς τους να ψάξουν για την εικόνα στο οικόπεδο. Το οικόπεδο όμως είχε αρκετή έκταση και ήταν αδύνατον να γνωρίζουν το σημείο που βρισκόταν η εικόνα. Είχαν γίνει ήδη δύο ενέργειες για την εύρεση της εικόνας, αλλά μάταια.
Τότε δια οράματος υποδεικνύει η Αγία στην κυρά-Αντώναινα το ακριβές σημείο.
Με την τρίτη λοιπόν προσπάθεια, ευρέθη η ιερά εικόνα της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας της Θαυματουργού και οι κάτοικοι αποφάσισαν στον Ιερό αυτό χώρο να χτίσουν ένα μικρό εκκλησάκι βασιλικού ρυθμού άνευ τρούλου, ενώ η Αικατερίνη Συλιγούδη – Παπαγιαννοπούλου διετέλεσε νεωκόρος στον Ιερό αυτό Ναό μέχρι τα βαθειά γεράματά της. Διέμενε επί της οδού Αγ. Βαρβάρας και Λακεδαίμωνος. Σήμερα, σε ένα τμήμα της πολυκατοικίας που αντικατέστησε το χαμόσπιστό της, στεγάζεται η αίθουσα των κατηχητικών σχολείων την οποία δώρισε στο Ναό.
Η Θαυματουργός αυτή Ιερά Εικόνα της Αγίας Βαρβάρας βρίσκεται μέχρι σήμερα στην κατακόμβη τού Ιερού Προσκυνήματος.
Έτσι, το 1925 χτίζεται ο πρώτος Ναός με πρώτο ιερέα τον παπα-Φάνη.
Ο σημερινός ναός θεμελιώθηκε το 1939 και το κτίσιμό του πραγματοποιήθηκε σταδιακά μέχρι το 1949, οπότε και έγιναν τα εγκαίνια. Το 1960 περίπου, ξεκίνησε η αγιογράφηση του Ναού από τους αγιογράφους Δ. Καφή και Δ. Ρίζο. Ο ρυθμός του ναού είναι τρίκλητη βασιλική σταυροειδής μετά τρούλου και τα δύο καμπαναριά του προσδίδουν ιδιαίτερη ομορφιά.
Στα αρχεία του Ιερού Ναού σώζεται Βιβλίο Γεννήσεων-Βαπτίσεων από το έτος 1931 και Βιβλίο Γάμων από το έτος 1946, τα οποία μαρτυρούν ότι ήταν ενοριακός Ναός. Πρώτος εφημέριος του Ναού αναφέρεται ο π. Θεοφάνης Παπαδημητρίου και από το 1949 έως το 1976 διετέλεσε εφημέριος ο Αρχιμανδρίτης Νικόλαος Καλορίζος (ο γνωστός στους παλαιότερους παπα Νικόλας) από την Ιερά Μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους.
Από τότε μέχρι σήμερα αρκετοί ιερείς υπηρέτησαν και υπηρετούν ευδοκίμως επί αρκετά χρόνια. Εντός του Ναού φυλάσσονται λείψανα της Αγίας Βαρβάρας, Σαββαϊτών και Ιορδανιτών Πατέρων, του Αγίου Προκοπίου και του Αγίου Χαραλάμπους, καθώς και τα αρχιερατικά άμφια του πρώην μητροπολίτη Πατρών, Κωνσταντίνου Πλατή, ο οποίος ήταν ενορίτης το 1964 και εμερίμνησε ως Μητροπολίτης Πατρών και μετεκομίσθη από τη Ρώμη στην Πάτρα η τίμια κάρα του Αγίου Αποστόλου Ανδρέα του πρωτοκλήτου.
Νέα, Ειδήσεις, Αναμνήσεις Δήμου Δάφνης Υμηττού 
Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.