Στη σημερινή μας αναδρομή στο παρελθόν, θα αναφερθούμε στους κινηματογράφους που υπήρχαν στη γειτονιά μας, την ιστορία τους, ποιοι υπάρχουν ακόμα και ποιοι με το πέρασμα των χρόνων άλλαξαν μορφή ή χάθηκαν.
Όσοι τους έζησαν έχουν πολλά να θυμηθούν. Αλλά ακόμη και αυτοί που δεν τους γνώρισαν έχουν πολλά πιστεύουμε να διδαχθούν από το μικρό μας αφιέρωμα.
Οποιαδήποτε φωτογραφία, πληροφορία και σχόλιο σας θα μας βοηθήσει πολύ.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν.
ΑΒΑΝΑ : ένας από τους παλαιότερους κινητογράφους στον Υμηττό που εδώ και πολλά χρόνια έχει γίνει πολυκατοικία.
ΑΘΗΝΑΪΣ : Μεταπολεμικός, χειμωνιάτικος, λαϊκος κινηματογράφος που λειτούργησε 21 χρόνια. Από το φθινόπωρο του 1948 μέχρι και την άνοιξη του 1969. Ήταν στις παρυφές του Νέου Κόσμου. Οι εφημερίδες έγραφαν άλλοτε Νέος Κόσμος άλλοτε Άγιος Ιωάννης/ Αγίου Ιωάννου κι άλλοτε (συνηθέστερα) Βουλιαγμένης. Κείτονταν Βουλιαγμένης 107 ή 109. Ο βασικός άξονας του σινεμά ακολουθούσε τον άξονα του δρόμου, άρα η διάταξη του χώρου μη τυπική. Η οθόνη ήταν προς την Α/ΝΑ πλευρά κάθετη προς τη Βουλιαγμένης ενώ η καμπίνα προβολής ήταν προς την Αθήνα. Το σινεμά στάθηκε εξαιρετικός πόλος για τους κατοίκους Νέου Κόσμου, Αγιάννη, Γούβας Πρώτου Νεκροταφείου. Ο Δημήτρης Λουδάρος, επικαλούμενος μαρτυρίες του πατέρα του, αναφέρει για το παρελθόν του χώρου: «Προπολεμικά στον ίδιο χώρο βρισκόταν το βαριετέ ‘Όασις’, στο οποίο είχανε γίνει και καλλιστεία και παλαιστικοί αγώνες. Καμπαφλής, Καρπόζηλος, Λαμπράκης και λοιποί. Αργότερα, όταν σκεπάστηκε και ξεκίνησε σα σινεμά πρωτοτραγούδησε, νεαρός ο Γιάννης Βογιατζής». Επιχειρηματίας στο ξεκίνημα ήταν ο Χρήστος Μανιάτης.
Μερικές ταινίες : «Ήρωες του Κασσίνο», «Ανθρώπινη κόλασις», «Ο τελευταίος των Μοϊκανών», «Γαλάζια ντάλια» (1948), «Κορίτσια διεφθαρμένα»,152 «Η πριγκίπισσα και το γκαρσόνι», «Τρεις σωματοφύλακες», «Μαρία Αντουανέττα», «Ο δρόμος των κολασμένων», «Φιέστα» (1949), «Κάπταιν Μπλουντ», «Σερενάτα στη Βιέννη», «Μια μεγάλη αγάπη», «Μανόν», «Μεγάλη αμαρτωλή», «Κόρη του Ποσειδώνος» (1950), «Το παιδί μου πρέπει να ζήση», «Ντίλλιγκερ», «Ο νόμος της μοίρας», «Ο όρκος του λιποτάκτη», «Η Πανδώρα και ο ιπτάμενος Ολλανδός», «Πόλεμοςσ τα Βαλκάνια» (1951), «Συγχώρεσέ με αγάπη μου», «Τρελλοί ερωτευμένοι», «Καραβάν», «Τα τανκς έρχονται», «Ταξιαρχία διαβόλων» (1952), «Η επέλασις των μαύρων αετών», «Ο κουρσάρος», «Τούρα, η θεάτης ζούγκλας», «Τιτανικός», «Η επιστροφή του Δον Καμίλλο» (1953), «Αιχμάλωτη των Μογγόλων», «Κέρινες μάσκες», «Ξανθή κατάσκοπος», «Δάκρυα βασιλίσσης», «Το κορίτσι του δωματίου 17» Ε. Ρόμπινσον, «Η μυστηριώδηςκυρία Χ» Μισέλ Μοργκάν, «Ανοιχτή θάλασσα» (1954), «Κβο βάντις» ιστορικό «Μαρία Μαγδαληνή» (Πάσχα), «Η παρείσακτη» δράμα Μαίη Ζέτερλιγκ, «Ο Αιγύπτιος», «Διακοπές στην Κολοπετινίτσα», «Μαλβαλάκα» δραμ. ακατάλ. Πακίτα Ρίκο (1955), «Ο χορός των νεκρών εραστών», «Το γεράκι των θαλασσών», «Οι άνδρες παντρεύονται τις μελαχροινές», «Η άγνωστος» (1956), «Ο δήμιος της Λίλλης», «Το παιδί και το δελφίνι», «Το διπλό έγκλημα του βάλτου», «Όσο αγαπούν οι άνθρωποι» (1957), «Οι 7 λόφοι της Ρώμης», «Μόνο για μια νύχτα», «Η Γερακίνα», «Κάθε εμπόδιο για καλό», «Ο Μιμίκος και η Μαίρη», «Μια ζωή την έχουμε», «Ο κλέφτης της Βενετίας» (1958), «Διακοπές στην Κολοπετινίτσα», «Η μουσίτσα» ελλην. Βουγιουκλάκη, «Το ξύλο βγήκε απ΄τον Παράδεισο», «Λεωφορείον ο πόθος» αισθημ., «Στουρνάρα 288» (1959), «Τρεις κούκλες κι εγώ» κωμ. Ηλιόπουλος «Μια τρύπα στο κεφάλι», «Αιγύπτιος», «Δημήτριος και Μεσσαλίνα» περιπ., «Ηρωική εξόρμησις» (1960), «Ήρθες αργά», «Φλογέρα και αίμα», «Μάγος της Βαγδάτης», «Χαραμοφάηδες», «Κορίτσια της Αθήνας» (1961), «Ζήτω η τρέλλα», «Το γλυκό πουλί τηςνειότης», «Έγκλημα μετά τα μεσάνυχτα», «Ο Κόμης Μοντεχρήστος», «Δυο γίγαντες συγκρούονται» (1962), «4 Βερσαλιέρηδες» (σικ), «Πόντιος Πιλάτος» θρησκευτικό (παίζεται, βεβαίως Πάσχα), «Δραπέται της κολάσεως», «Οι λεγεωνάριοι εξορμούν», «Ο ιππότης με τα 100 πρόσωπα» «Γερακίνα», «Βασίλισσα των κουρσάρων» (1963), «Είναι μεγάλος καημός», «Μπέκετ» Πήτερ Ο΄Τουλ, «Ο γελωτοποιός του βασιλέως», «Ο κατατρεγμένος της μοίρας» (1964), «Με πόνο και με δάκρυ» Ορ. Μακρής «Οι νέοι θέλουν να ζήσουν», «Γεύση από μέλι» + «Αμαρτωλά νειάτα», «Με πότισες φαρμάκι» ελλην. δράμα, «Τσαπάγιεφ» σοβ. (1965), «Καταφρονεμένοι», «Του χωρισμού ο πόνος», «Καταραμένοι», «Πότισες με δάκρυα την αγάπη μας» ελλην. δράμα (1966), «Ένας απένταρος λεφτάς», «Το μυστικό μιας μητέρας» ελλην. δράμα, «Φουσκοθαλασσιά», «Η οργήτων Βίκινγκς», «Ξεριζωμένη γενιά» (1967), «Καλώς ήρθε το δολλάριο», «Κατάρα είναι ο χωρισμός», «Κατηγορουμένη απολογήσου», «Τέντυ μπόυ αγάπη μου», «Ο τσαχπίνης», «Ο μπακαλόγατος», «Ο καταφερτζής» (1968), «Τόσα όνειρα στους δρόμους», «Η σφραγίδα του Θεού», «Κυνηγημένη προσφυγοπούλα», «Δάφνις και Χλόη», «Άδικη κατάρα», «Η ώρα της αλήθειας», «Με πόνο και με δάκρυα» και «Δυο γυναίκεςγια έναν άνδρα» (11 του Μάη, κύκνειο άσμα) (1969).
ΑΙΓΛΗ : Αρχικά θερινό κι αργότερα θερινό–χειμερινό σινεμά που άνοιγε πλάγια και πάνω. Βρισκόταν Ηπείρου και Ύδρας Γούβα, στο «τριεθνές» μεταξύ Αθήνας–Δάφνης–Υμηττού επί της οδού Ηπείρου 14 (από την πλευρά της Δάφνης). Η αμηχανία είναι εμφανής στις εφημερίδες που κατά περίπτωση το τοποθετούν άλλοτε στη Δάφνη, άλλοτε τον Υμηττό άλλοτε στη Γούβα κι άλλοτε στην οδό Βουλιαγμένης. Στάση και περιοχή Εικονοστάσι, τηλ. 9702725. Λειτούργησε από το 1962 – 1964 ως λαϊκό θερινό. Έκλεισε το 1965 και ξανάνοιξε το 1966 ως Α΄- Β΄προβολής και όλων των εποχών. Στα τελευταία της η «Αίγλη» ξανάγινε μόνο χειμερινή ωσότου έκλεισε το 1974. Την επόμενη χρονιά έγινε θέατρο (έπαιζε έργο του Μπάμπη Τσικληρόπουλου).
Σύμφωνα με δηλώσεις κατοίκων της περιοχής, ιδιοκτήτης ήταν κάποιος κ. Βλασταράκος πρώην αστυνομικός. Αφού έκλεισε, το σινεμά έγινε κατά καιρούς θέατρο του Κώστα Καρά, αποθήκες χαρτικών, τυπογραφείο, νυχτερινό κέντρο όπου εμφανίστηκε δυο χρονιές ο Χριστοδουλόπουλος και άλλοι- μέχρι που το πήρε τη αλυσίδα σούπερ μάρκετ Λίντλ.
Ενδεικτικές ταινίες : «Θάλαμος εξοντώσεως», «Ο ατσίδας», «Ο Θύμιος τάχει 400», «Η κόρη του μαύρου κουρσάρου» (1962), θέατρο, «Παλληκαράκια της παντρειάς», «Τζαίημ ςΜποντ, Πράκτωρ 007 σε παγίδα», «Σμήνος 433», «Νόμος 4.000», «Ο γιος του Κάπταιν Μπλουντ», «Μικρή Αϊσέ» (1963), «Μια βδομάδα στον παράδεισο», «Η Παναγία των Παρισίων», «Τζέημς Μποντ Πράκτωρ 007 σε παγίδα», «Αντιός γκρίνγκο», «Αφοσίωση», «Το μεροκάματο του πόνου» Μακρής (1964), «Οι σφαίρες χορεύουν τα μεσάνυχτα», «Έρχονται οι Ρώσοι», «Οι ασυνείδητοι» ελλ., «Ο μεγάλος Μογγόλος», «Χριστίνα» ελλην., «Η γέφυρα του ποταμού Κβάι», «Ελ Γκρέκο» (1966), «Σκοτώστε τον Τζων Ρίνγκο», «Ο προδότης της ερήμου», «Ο γαμπρός μου ο δικηγόρος», «Όχι δάφνες για τους δολοφόνους», «Αντεπίθεσιςσ τη Βαρκελώνη», «Εκδίκησις μέχρι θανάτου», «30 πιστόλια για τον Ελ Ντιάμπλο», «Ενέδρα στο Ρίο Μπράβο», «Επιχείρησις καρέτ της ντάμας», «Ο μόδιστρος» (1967), «Ο καταζητούμενος», «Γιούμα θα πεθάνης», «Σαράζ», «Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι», «Όταν λες πως μ΄αγαπάς», «Μίσος για μίσος» (1968), «Ο γόης», «Οι 7 παράνομοι», «Αχόρταγοι στον έρωτα», «Τρεις τρελλοί για δέσιμο», «Οι μνηστήρες της Πηνελόπης», «Εχθρικός μάρτυς» (1969), «Ποτέ δεν θα ξαναγαπήσω», «Η θεία μου η χίπισσα», «Τυφλόςάγγελος», «Δον Κιχώτης και ράντσο» (σικ), «Ο τρελός τάχει 400», Νέον έργον, «Γροθιά και γοητεία», «Μονομαχία αετών», «Νύχτες της Καμπίρια», «Εν ονόματι του νόμου», «Αστραπόγιαννος» (1970), «Μην φεύγης μείνε κοντά μου», «Η ωραία Σεραφίνα», «Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του», «Μαρία Πενταγιώτισσα», «Τζέημς Μποντ Πράκτωρ 007 σε παγίδα», «Γυμνή αμαρτία», «Για μια χούφτα τουρίστριες» (1971), «Η Αλίκη δικτάτωρ», «Ο αφέντης τηςκαρδιάς μου», «Ο Αλαντίν και η πριγκίπισσα Σεχραζάτ», «Ο ελευθερωτής των σκλάβων» (1972), «Χούλια του Σαμαγιόγλου», «Χούλια, η γυναίκα των ονείρων μου», «Ο βρυκόλακας του μεσονυκτίου», «Ο στόχος του σαδιστού», «Ο Ταρζάν στην επαναστατημένη ζούγκλα», «Ο γάτος με τις 91/2 ουρές», «Στην Ισταμπούλ έχασα την αγάπη μου» (1973), «Στην Ισταμπούλ βρήκα την αγάπη μου» (!), «Υπόθεσις Νοτόριους», «Κόκκινος τοξότης», «Μην περιμένεις να χωρίσουμε ποτέ» και «Η κοροϊδάρα» (1974).
ΑΛΙΝΤΑ : χειμερινός επί της οδού Μπουμπουλίνας, εκεί όπου σήμερα στεγάζεται το σουπερ μάρκετ «ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ».
ΑΜΥΝΤΑΣ : Σε μια από τις πιο παλιές και όμορφες συνοικίες της Αθήνας στον Υμηττό (Κων/πόλεως 16, τηλ. 210 7626418) ο θερινός κινηματογράφος Αμύντας μετράει ήδη 50 χρόνια λειτουργίας. Ο καταπράσινος κήπος φτιαγμένος με αγάπη και μεράκι, η μυρωδιά του γιασεμιού σε συνδυασμό με την εξαιρετική ποιότητα ήχου και εικόνας συνθέτουν έναν χώρο που παντρεύει το παλιό με το καινούργιο. Το 2007 ο θερινός κινηματογράφος Αμύντας ανακαινίσθηκε πλήρως και επιπλέον διαθέτει στεγασμένο χώρο 80 ατόμων με καρέκλες σκηνοθέτη, ενώ τα τελευταία χρόνια λειτουργεί και με σύγχρονη ψηφιακή προβολή. 
ABC : Σινεμά χειμερινό και θερινό, λαϊκό ως προς τις ταινίες και Α΄ προβολής ως προς το επίπεδο των υπηρεσιών, το οποίο βρισκόταν στη γωνία Βουλιαγμένης 130 και Φιλομήλας, δίπλα στο λόφοτου Αγιάννη. Τηλ. 9011063, 9708463.
Η ονομασία, πέρα από το ξεκίνημα του λατινικού αλφαβήτου, απηχεί και περίφημο τοτινό κέντρο διασκέδασης στην Πατησίων. Πήρε τη θέση του παλιού θερινού «Ορφέα» Α του Λευτέρη Σκλάβου, όταν ο οικοπεδούχος Στρατηγός και ο εργολάβος – κατασκευαστής συνεταιρίστηκαν, προχώρησαν στην έξωση του Σκλάβου, γκρέμισαν τον παλιό θερινό «Ορφέα» και έφτιαξαν στο ίδιο οικόπεδο το «Αμπεσέ». Λειτούργησε από το 1975 μέχρι το 1999 (προτύτερα ως καλοκαιρινό και αργότερα ως χειμωνιάτικο).
Ήταν σε διώροφο κτίσμα, που κάλυπτε όλο το τετράγωνο. Κάτω είχε μαγαζιά και στοά, πάνω ήταν το σινεμά, σε όροφο, με ανοιγόμενη οροφή. Μπαίνοντας από τη στοά, από τη Βουλιαγμένης, συναντούσες πρώτα το μπαρ και μετά είχες την οθόνη φάτσα. Είχε και πλευρικά ανοίγματα. Το 1991, το σινεμά πρόβαλε σύστημα Dolby και το 1996 είχε εισιτήριο 1700 δρχ, στο μέσο όρο της Α΄ προβολής. Έκλεισε το 1999 λόγω των ζημιών που παρουσιάσθηκαν από τον μετροπόντικα και γκρεμίστηκε το 2005. Σήμερα στο χώρο υπάρχει πάρκινγκ.
Όπως αναφέρει ο ιδιοκτήτης Ηλίας Λυμπερόπουλος «Περνούσε το μετρό στις δοκιμαστικές του διαδρομές και το σινεμά τρανταζόταν επικίνδυνα. Οι μηχανικοί είπαν ότι, όταν θ΄ άρχιζε η κανονική λειτουργία του μετρό, το σινεμά δεν θ΄ άντεχε, οι κολόνες του θα κόβονταν οπωσδήποτε. Έτσι το εγκαταλείψαμε».
Σταμάτησε πρώτα τις θερινές προβολές του και ύστερα τις χειμερινές. Οι τελευταίες του παρουσίες στις εφημερίδες δηλώνουν «Κλειστό λόγω έργων μετρό».
Ακολουθεί σχετικό ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη», το Μάρτη του 1999:
«Η ζωή δεν είναι ωραία», εκεί από όπου περνάει ο «μετροπόντικας»! Αυτό επιβεβαιώθηκε πάλι χτες, όταν σημειώθηκαν ρωγμές σε τέσσερα καταστήματα και έναν κινηματογράφο στην οδό Βουλιαγμένης (ακριβώς στην απέναντι πλευρά του δρόμου από εκείνη που είχαν σημειωθεί παρόμοια περιστατικά την περασμένη βδομάδα, με αποτέλεσμα μια ολόκληρη πολυκατοικία να εκκενωθεί από τους ενοικιαστές της).
Αξίζει να σημειώσουμε ότι ο κινηματογράφος (ABC), λειτουργούσε μέχρι το περασμένο Σάββατο – έπαιζε τη βραβευμένη με Οσκαρ ταινία του Μπενίνι – αλλά έκλεισε λόγω του θορύβου που έκανε ο «μετροπόντικας».
Σύμφωνα με τους εκπροσώπους της «Αττικό Μετρό ΑΕ», οι ρωγμές που παρουσιάστηκαν είναι επιφανειακές και οι ζημιές δεν κρίνονται ως σοβαρές, ενώ ο «μετροπόντικας» συνεχίζει την, έστω και μετ’ εμποδίων, πορεία του προς τον τελικό του προορισμό, από τον οποίο απέχει μόλις 150 μέτρα. Μια πορεία όμως, που μοιάζει με θρίλερ, καθώς στην επιφάνεια από όπου διέρχεται βρίσκονται δεκάδες σπίτια.
Πάντως, η τελική εκτίμηση των βλαβών στα κτίρια που «χτυπήθηκαν» χτες αναμένεται να γίνει σήμερα.
Ενδεικτικές ταινίες: «Είμαι μία νυμφομανής υπηρέτης του διαβόλου», «Σαρλότ, γυμνό δολοφονημένο κορίτσι», «Επίθεσις εν ψυχρώ» (1975), «Σέξυ χήρα γιαγιά ετών 29», Μπρους Λη, ήρωας και θρύλος του καράτε», «Τρόμος στο βυθό», «Διαστροφή», «Πατάω γκάζι, φάτε τη σκόνη μου», «Ερωτικές εμπειρίες συγγραφέα» (1976), «Μπρους Λη, ο πρωταθλητής του τζι κι ντο», «Οι 7 υπέροχοι του καράτε», «Η επιστροφή του Κινγκ Κονγκ», «Ο επιθεωρητής Χάρπερ», «Γοριλάνθρωπος, ο τρόμος της Γης», «Ιδιωτική λέσχη του έρωτος», «Μια μέρα στο τσίρκο» (1977), «Παιδιά της πιάτσας», «Μοτοσυκλετιστές φυγάδες της ασφάλτου», «Ελεύθερος έρωτας», «Ιπτάμενος Τρινιτά», «Ιπτάμενος και τζέντλεμαν» (1978), «Απόδραση στην Αθήνα», «Φονιάδες της ασφάλτου», «Τζακ ο καβαλάρης», «Και ο άγιος φοβέρα θέλει», «Είμαι ντροπαλός, αλλά…», «Ο ασυμβίβαστος», «Δυο αγγελούδια στην κόλαση», «Ο Άγιος βρίσκει το διάβολό του» (1979), «Οι 4 Σαρλώ σε μεγάλα γυμνάσια», «SOS Τιτανικός», «Παραγγελιά», «Τραβολτομανία, στο ρυθμό του ντίσκο ροκ», «Το κατσαριδάκι πύραυλος», «Ο Τρινιτά του Κουνγκ φου», «Τρεις Σούπερμαν εναντίον του Τρινιτά», «Τώρα θέλω τώρα», «Πειράζει που είμαι μεγάλο κορόιδο» (1980), «Ο Παναγούλης ζει», «Τζακι Τσαν θανάσιμη παγίδα», «Ο Τρινιτά χτυπά με καράτε», «Πολίτες δεύτερης κατηγορίας», «Γρανίτα από λεμόνι» νο 2, «Ο τελευταίος u940 άνδρας» (1981), «Άσσος στο χαρτί καψούρηςστον έρωτα», Μπαντ Σπένσερ, «Τώρα θα γίνει Τέξας», «Καμικάζι τσαντάκιας», Λουί ντε Φυνές «Ο τρελός σαματατζής», «Κομμάντος και μανούλια», «Ζόμπι εναντίον κανιβάλων», «Αχτύπητος εραστής, τρελός τυχοδιώκτης» (1982), «Καμικάζι αγάπη μου», «Τζάκι Τσαν ο αετός της Κίνας σαρώνει το Τέξας», «Έρωτας, σύλληψη, γέννηση», «Η εκδίκηση του Τρινιτά», «Σάντογκαν», «Ήταν άξιος», «Ο εξυπνάκιας» (1983), «Μάντεψε τι κάνω τα βράδια» έγχρωμο ελλην. κωμωδία Ψάλτης, «Έλα να γυμνωθούμε ντάρλινγκ», «Παιχνίδι θανάτου», «Μήτσος ο ρεζίλης» (1984), «Κούντζο το βρωμόσκυλο», «Τζάκι Τσαν, ο μισθοφόρος με τη σιδερένια γροθιά», «Ένας αλλά λύκος», Μουστάκας «Ο παρθενοκυνηγός», «Τζάκι Τσαν, τ΄ όνομά μου είναι καταπέλτης» (1985), «Το γεράκι και ο λύκος», Μουστάκας «Ο ροζ γάτος», «Μερικές τον προτιμούν ηλεκτρονικό», «Σκληρός τιμωρός της νύχτας», «Ο θρύλος», Αστερίξ λεγεωνάριος μαχητής» (1986), «Ο Βαμβακούλας και η γκολάρα του», «Το ωτοστόπ του τρόμου», «Στοιχειωμένος μήνας του μέλιτος», «Ο κροκοδειλάκιας», «Ραντεβού στα τυφλά», «Ντέρτι ντάνσινγκ», «Οι σκληροί από τη Χαβάη», «Made in Greece», «Τηλεκανίβαλοι» (1987), «Βασιλιάς του καράτε εναντίον κόνδορος», «Τα χρώματα της βίας», «Γκοτζίλα 1985», «Ο Πεταλούδας», «Ρόμποκοπ» (1988), «Κάνονμπωλ», «Χωρίς κανόνες», «Τρία κρεβάτια για έναν εργένη», Σβαρτσενέγκερ «Ο εξολοθρευτής», «Και οι θεοί τρελάθηκαν» Νο 2, Κλειστόν λόγω επισκευών, «Οι πειρατές», «Η άβυσσος» (1989), Έναρξη εντός των ημερών, «Καταζητείται ο έρωτας», «Φίλοι καρδιακοί», «Πολύ σκληρός για να πεθάνει» (1990), «Οι Αθηναίοι», «Νύχτες με τον εχθρό μου», «Μόνος στο σπίτι» Κρις Κολόμπους, «Renegades», «Ο ψαλιδοχέρης», «Ρόμποκοπ» νο 2 (1991), «Pointbreaker», «Η σιωπή των αμνών», «Πράσινες τηγανητές τομάτες» «Ερωτικά εγκλήματα», «Έτος 2000, το ράλυ του θανάτου» (1992), «Χόφα», «Γρήγορος σαν τη φωτιά», «TOYS- Παιχνίδια» Ήρωας κατά λάθος», «Δράκουλας», «Ανατέλλων ήλιος», «Όνειρο» 2 (1993), «Speed», «Θαύμα στο Μανχάταν», «Φιλαδέλφεια» κοινωνικό, «Το κοράκι» (1994), «Power Rangers», «Ο μπόμπιρας ξεπόρτισε», «Ο Αστερίξ και οι Ινδιάνοι», «Pulp fiction», «Φόρεστ Γκαμπ», «Το φιλί του θανάτου» (1995), «Μεγάλες προσδοκίες», «Sleepers», «Οι ωραίοι δεν πεθαίνουν στο Ντένβερ», «Ο βράχος», «Περπατώντας στα σύννεφα», «Braveheart» (1996), «Διπλή δύναμη», «Ο οργασμός της αγελάδας», «Εβίτα», «Απειλή στον αέρα», «Βαλκανιζατέρ», «Διαμάντια και αίμα» (1997), «Οριακές διαπραγματεύσεις», «Σκοτεινή πόλη», «Φονικό όπλο» νο 4, «Η πόλη των Αγγέλων», «Τιτανικός» (1998), «Έχετε μήνυμα στον υπολογιστή σας», «Η ζωή είναι ωραία», «Ανοιχτοί λογαριασμοί» και Kλειστό λόγω έργων μετρό (1999).
ΑΡΓΩ : Απόκεντρος, λαϊκός, χειμερινός και θερινός κινηματογράφος της περιοχής, 632 θέσεων, με λιτή αίθουσα, επί της οδού Ακροπόλεως και Ευθυβούλη. Το καλοκαίρι λειτουργούσε με πλευρικά ανοίγματα. Λειτούργησε από το 1963-1972. Όταν έκλεισε μετατράπηκε σε συνεργείο αυτοκινήτων.
ΑΣΤΕΡΙΑ : Καλοκαιρινό σινεμά επί της οδού Αρτέμωνος 10 & Ιππάρχου 6. Τηλέφωνο 913021.
Το σινεμά ξεκίνησε ως Β΄προβολήςτο 1959, αναβαθμίστηκε αργότερα σε ημικεντρικό και έπαιξε τελευταία φορά μ΄αυτό το όνομα το καλοκαίρι του 1972.
Τον επόμενο χρόνο το πήρε ο Λευτέρης Σκλάβος και το ξανάνοιξε ως«Ορφεύς». Αργότερα εγκαταλείφτηκε, έκλεισε, κατεδαφίστηκε, μα ακόμα πιο μετά στο οικόπεδό του χτίστηκε κτίριο του Δήμου Αθηναίων, όπου λειτούργησε ο πρόσκαιρος δημοτικός «Ορφέας», μέχρι που έκλεισε κι αυτός.
Άρα έχουμε:
«Αστέρια» 1959-1972 → «Ορφεύς» 1973 –1988/89 → κατεδάφιση → εγκατάλειψη→ «Ορφέας» δημοτικός 2001 – 2007.
Μερικές ταινίες : «Το κλειδί του μυστηρίου», «Στο χορό των ανακτόρων» έγχρ., «Πυρ, γυνή και θάλασσα», «Όταν περνούν οι γερανοί», «Ο Φαντομάς των δύο ηπείρων», «Το αγόρι μου» (1959), «Η αγάπη του μαχαραγιά», «Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ», «Έρωτας με δόσεις», «Νιάτα χωρίς επαύριον», «Όταν είσαι 18 χρονών», «Μεταξύ ευτυχίας και στέμματος» (ντοκυμανταίρ), «Μάρτυς του εγκλήματος» (1960), «Ο άνθρωπος της χαμένης κοιλάδας», «Σάρκα και αίμα», «Ο Χιτών», «Η αυγή του θριάμβου» ελληνικό (1961), «Τα απόρρητα της Νυρεμβέργης», «Ο 13οςεπιβάτηςγια το Τόκυο», «Κοσμικόςαπατεών», «Και οι άτιμοι έχουν καρδιά», «Ο τρομοκράτης του Μεξικού», «Έξοδος» (1962), «Ευτυχώς χωρίς δουλειά», «Ένας ήσυχος άνθρωπος», «Το κόκκινο γεράκι», «Τα μυστήρια των Παρισίων», «Γαμπρός για κλάματα», «Σατανικός εκβιαστής» (1963), «Η κυρία με τας καμελίας» Γκρέτα Γκάρμπο, «Ροκαμβόλ», «Ριφιφί», «5 εγκλήματα ζητούν ένοχο», Απηγορευμένες γυναίκες και νύχτες» (1964), «Το νησί του πράσινου δελφινιού», «Μαύρη τουλίπα» Αλαίν Ντελόν, «Ανθρώπινες αδυναμίες» ερωτ. Δράμα Κιμ Νοβακ, «Οι 1.000 πειρασμοί του κ. Νόρμαν», «Δεύτερον γραφείον κατασκοπίας» (1965), «Ψηλά τα χέρια κυρίες μου», «Ένα έξυπνο κορόιδο», «Ο 13ος κληρονόμος», «Ένας κλέφτης στον Παράδεισο» (1966), «Βασίλισσες», «Ξενοδοχείο των παρανόμων», «Διακοπές στην Καλλιφόρνια», «Ο χαρτοπαίκτης και η μίνι φούστα», «Το 13ο κλειδί», «Ο μυστικός πόλεμος των κατασκόπων», «Το μυστικό του γυμνού πτώματος» περιπ. (1967), «Γλυκειάμου Μίλλυ», «Ο δολοφόνος με το αγγελικό πρόσωπο», «Μισθοφόροι», «Ο καταπληκτικός κύριος Νόρμαν», «Το ξύπνημα» (1968), «Ερωτικό ιντερμέντζο», «Ο Ηλίας του 16ου», «Το τσίρκο με τα 14 πτώματα», Μυστηριώδης κόμησσα», «Ούτε τον είδα, ούτε τον ξέρω», «Το έγκλημα είναι το επάγγελμάμου» (1969), «Ήσαν και οι τέσσερις γενναίοι», «Ερωτιάρα», «Αληθινόθράσος», «Επαναστατημένα νιάτα», «Μεγάλη επιδρομή» (1970), «Τα δεκαεξάχρονα», «Επαρχιώτες», «Χατάρι», «Ελντοράντο», «Αποστολή χιλίων κινδύνων», «Οι ακατανίκητοι», «Αυτοί που ξέχασαν τον νόμο», «Ντάρλινγκ Λιλί», «Η μάχη της ερήμου» (1971), «Οδηγός για παντρεμένους», Μαύρα τριαντάφυλλα για τη νύφη», «Τορα τόρα τόρα», «Μπραβάντος», «Φιλ ο πονηρός», «Η μελωδία της ευτυχίας» και «Η κόρη μου, εγώ και το χαπάκι» (1972).
ΑΤΛΑΝΤΙΣ : Λεωφόρος Βουλιαγμένης 245 (Πλατεία Καλογήρων). Χειμερινό και θερινό. Ξεκίνησε το 1956 πρώτα σαν θερινό. Μετά τη δεκαετία του 1960 έγινε χειμερινό και θερινό. Με συρόμενη οροφή. Θέσεις 750. Τη δεκαετία του 2000 χωρίστηκε σε δύο αίθουσες. Συνεχίζει τη λειτουργία του μέχρι σήμερα.
ΓΑΡΔΕΝΙΑ : επί της Λεωφ. Βουλιαγμένης λίγο πιο πάνω από το Ναό του Αγίου Ιωάννη. Το δημιούργησε ο κύριος Γεώργιος Μακρής. Σήμερα στο μέρος αυτό, που είναι γνωστό σαν στάση Γαρδένια, υπάρχει το σούπερ μάρκετ «Μαρινόπουλος».
Το 1949 χτίστηκε η είσοδος και στη συνέχεια δημιουργήθηκε στοά με 6 μαγαζιά (τσιγάρα-ψιλικά-ηλεκτρικά είδη (ΖΑΝΟΣ) -κουρείς- εργολαβικό γραφείο). Ήταν θερινό cinema μέχρι το 1960 ενώ μετά, που στεγάστηκε με σιδηρά κατασκευή, λειτούργησε μέχρι και το 1990 που έκλεισε. Μέχρι το 1975 λειτούργησε και ως χειμερινός και ως καλοκαιρινός. Στη χρυσή εποχή του κινηματογράφου Γαρδένια εργάζονταν ως χειριστές μηχανής την ημέρα 3 μηχανικοί (!), 3 ταξιθέτριες, στο bar 10 άτομα(!!!) , 1 ταμίας και 1 θυρωρός.
Όπως αναφέρει ο κ. Δημήτρης Μακρής (γιος του ιδρυτή κυρίου Γιώργου Μακρή), (σημερινός ιδιοκτήτης του σούπερ μάρκετ Μαρινόπουλος) <<Το cinema κυριάρχησε για πολλές δεκαετίες μέχρι την εμφάνιση της τηλεόρασης, καθώς ήταν η μοναδική διασκέδαση λόγω και του φτηνού εισιτηρίου του. Τότε παίζονταν παραστάσεις από τις 11 το πρωί τις Κυριακές είτε μεγάλες παραγωγές του Χόλυγουντ αλλά και ο ελληνικός κινηματογράφος.>> << Όλες οι ταινίες στο πανί της Γαρδένιας>> όπως είπε χαρακτηριστικά ο κύριος Δημήτρης, που συμπλήρωσε ότι «η Γαρδένια ήταν ο μεγαλύτερος κινηματογράφος επί της Βουλιαγμένης με 1200 καθίσματα». Η Γαρδένια εκτός από κινηματογράφος, λειτούργησε και ως θέατρο και καραγκιόζης αλλά και ως χώρος συναυλιών (έχουν περάσει πολλοί Έλληνες καλλιτέχνες της εποχής π.χ. Πασχάλης, Διονύσιος Τσιτσάνης, Βοσκόπουλος, Καίτη Γκραίη.) Στα 55 χρόνια λειτουργίας του αντιμετώπισε 2 κρίσεις. Η πρώτη με την εμφάνιση της τηλεόρασης (1970) και η δεύτερη με την εμφάνιση του video. Το τέλος ήρθε το 1990 όταν ο ιδιοκτήτης αποφάσισε να τον κλείσει, όταν η αγορά του cinema άλλαξε μορφή με τα γνωστά village (δηλαδή πολλές μικρές αίθουσες).
ΔΑΦΝΗ : Χειμερινό και θερινό επί της οδού Εθνάρχου Μακαρίου (στο τέρμα της Δάφνης, πρώην Βασ. Σοφίας), 300 θέσεων. Το θερινό λειτουργούσε στην ταράτσα. Λειτούργησε από το 1952 και έκλεισε τη δεκαετία του 1980. Στο χώρο στεγάστηκε η ταβέρνα «ΤΟ ΤΖΑΚΙ» και σήμερα λειτουργεί το 4ο Λύκειο Δάφνης.
ΕΡΜΗΣ : Χειμερινός κινηματογράφος 910 θέσεων, με θερινό στην ταράτσα, που λειτούργησε από το 1962 – 1986. Βρισκόταν στην οδό Έλλης 15 και Κανάρη (στην πλατεία Δημαρχείου). Χαρακτηριζόταν από διακριτική κομψότητα και παρουσίαζε συνήθως καλές ταινίες.
Έγινε κέντρο διασκέδασης με το ίδιο όνομα και τώρα έχει εγκαταληφθεί.
ΘΑΛΕΙΑ : Θερινός μικροαστικός κινηματογράφος του Νέου Κόσμου, επί της οδού Κασομούλη 102, που στις εφημερίδες περνούσε με προσδιορισμό Βουλιαγμένης / Άγιος Ιωάννης Βουλιαγμένης/ Νέος Κόσμος. τηλ. 90173826. Λειτούργησε από το 1969 μέχρι το 1980, συνήθως στην Α΄-Β΄ προβολή. Είχε χαμηλό εισιτήριο, 35 δρχ. το 1977.
Η οθόνη ήταν στην κατηφόρα, προς το λόφο, και η μηχανή προβολής προς την εκκλησία. Όταν έκλεισε η ‘Θάλεια’, γκρεμίστηκε κι έγινε βενζινάδικο ‘Σελ’. Τελικά και το βενζινάδικο το πήραν κατά ένα μέρος τα έργα του μετρό. Το υπόλοιπο χτίστηκε, και στις μέρες μας στεγάζει μια τράπεζα.
Μερικές ταινίες: «Ο μεγάλος τρομοκράτης» (εναρκτήρια), «Όμπρε», «Απόρρητα της Νυρεμβέργης», «7 χρυσές πόλεις», «Γύρω γύρω στον ποδόγυρο» (1969), «Βιασμός», «Το παιχνίδι του έρωτα και του θανάτου», «Τζέιμς Μποντ. Στην υπηρεσία της Αυτής Μεγαλειότητος», «Εκείνο τον αξέχαστο Νοέμβρη» (1970), «Ο δολοφόνος του παθεναγωγείου», «Ο άνδρας που μ΄ αρέσει», «Η λέσχη των σαμποτέρ», «Οι περιπέτειες του Σέρλοκ Χολμς» (1971), «Στα δίχτυα μιας ανώμαλης γυναίκας», «Τα χέρια πάνω από την πόλι», «Βοήθεια με ερωτεύτηκε μια παρθένα», «Οι πράκτορες της χρυσής άμμου» (1972), «Απόδρασις κολασμένων», «Το δεκαήμερο», «Τα πάντα γύρω από το σεξ», «Κομπανιέρος», «Νύχτα τρόμου και διαφθοράς» (1973), «Αλ Καπόνε εναντίον Τρινιτά», «Ένας αλλά υπέροχος», «Ασύλληπτες διακοπές», «Οι 4 του Άβε Μαρία» (1974), «Το τέλειο άλλοθι», «Τσάινα τάουν», «Τζάμπο 747 εν κινδύνω», «Καταζητούμενος λιποτάκτης», «Ζήσε κι άσε τους άλλους να πεθάνουν» (1975), «Ο δολοφόνος διψάει για φρέσκο αίμα», «Ήταν ένας παλιάνθρωπος», «Ουζάλα», «Ο κλέφτης που ήρθε στο γεύμα», «Ο άνδρας με το σκοτεινό παρελθόν», «Ένας μάγκας 44 καρατίων» (1976), «40 βαθμοί υπό τη σκιά του σεντονιού», «Τολμηροί νέοι και τα ιπτάμενα σαραβαλάκια τους», «Μπούλιτ», «Καραμπόλα», «Η εκδίκηση με το παλιό ντουφέκι», «Τρελές κούρσες, απίθανες περιπέτειες», «Οι δολοφόνοι της τάξεως», «Μπεν και Τσάρλυ» (1977), «Η κρεβατοκάμαρα του επισκόπου», Μπρους Λη «Ο κίτρινος πράκτωρ εναντίον της μαφίας», «Ο κ. Μπόμπο», «Ρίο Μπράβο», Χαρτοπαίκτες του σκληρού καζίνο», «Β΄Γραφείον κατασκοπίας», (1978), «Ωραίος, σατανικός και δίστακτος», «Σούπερμαν», «Μοντέρνα τέρατα», «Ήταν σκληροί και είχαν για χόμπυ τους το σαματά», «Η μεγάλη ληστεία του Λας Βέγκας», «Επιδρομή στη φωλιά του κούκου» (1979), «Η τελευταία τρέλα του Μελ Μπρούκς», «Θανάση σφίξε κι άλλο το ζωνάρι», «Ο τρελός σταχτοπούτος», Νέο έργο, «Καυτή πέτρα», «Και οι δύο ήταν υπέροχοι», «Ο άνθρωπος αράχνη ξαναχτυπά» και «Τα μεζεδάκια» (1980).
ΙΜΠΕΡΙΑΛ : θερινός κινηματογράφος, με επιβλητικό όνομα και καλές ταινίες, που βρισκόταν στην οδό Μιλτιάδου & Λεωφ. Ηλιουπόλεως (πρώην Βασ. Ολγας). 1969 – 1983. Θέσεις 700. Σήμερα είναι υπαίθριο πάρκινγκ.
ΜΕΡΒΕΪΓ : Θερινός ημικεντρικός λαϊκός κινηματογράφος στη Λεωφ. Βουλιαγμένης, σχετικά κοντά στα όρια με τη Δάφνη, σχεδόν στη γωνία με την οδό Μίνωος (αρ. 3). Άνοιξε στη χειρότερη εποχήτου σινεμά και έζησε ελάχιστα. Από το 1970 – 1972.
Η είσοδος ήτανε από τη Βουλιαγμένης. Η οθόνη ήτανε κάθετη προς τη Βουλιαγμένης λίγο αριστερά όπως έμπαινες προς την κατεύθυνση της Δάφνης. Ήταν μικρό σινεμά με χαλίκι κάτω.
Μέχρι πρώτινος στεγαζόταΝ στον χώρο το ζαχαροπλαστείο «Μερβέιγ».
Κάποιες ταινίες : «Ίλιγγο για ένα δολοφόνο», «Στον ίλιγγο της ασφάλτου», «Αεροναυμαχία του Κιντανάο» (σικ), «Επίθεσις γιγαντομάχων», «Ένας τρελός ιπτάμενος κόσμος» (1970), «Τι κάνει ο άνθρωπος για να ζήση», «Φυλακισμένη», «Δάκρυα για μια καταραμένη», «Ο δασκαλάκος ήταν λεβεντιά», «Ζινγκάρα», «Χωρίς οικογένεια» (1971), Ένας Μασίστας κεραυνός», «Κρίμα στο μπόι σου», «Ο τρελλός τάχει 400», «Εφοπλιστής με το ζόρι», «Αντιός Γκρίνγκο» και «Εκδικητής του μαυραετού» (1972).
ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΤΑΝ : Χειμερινός στη Λεωφ. Βουλιαγμένης 241, στο ύψος της Πλατείας Καλογήρων. Δείγμα της εποχής των μεγάλων κινηματογράφων, λειτούργησε κατευθείαν στην Α προβολή και συναγωνίστηκε με επιτυχία τους καθιερωμένους κινηματογράφους της περιοχής. Λειτούργησε από το 1970 έως το 2005 και σήμερα το κτίριο παραμένει αναξιοποίητο, μελαγχολική ανάμνηση.
ΝΑΝΑ : Λεωφ. Βουλιαγμένης 183 (θερινό), Λεωφ. Βουλιαγμένης 179 (χειμερινό). Από το 1942. Ιδιοκτησία Αντώνη Χιωτίνη. Υπάρχει ομώνυμη στάση λεωφορείου.
Ήταν αρχιτεκτονημένο με επιμέλεια και μεγαλοπρέπεια. Δεν ήταν μόνο το εντυπωσιακό του μέγεθος αλλά η όλη του κατασκευή και λειτουργία με πολύ καλές ταινίες. Κυριάρχησε δίκαια για χρόνια στα κινηματογραφικά χρονικά της Δάφνης και αργότερα απέκτησε και το αδελφό χειμερινό λίγα μέτρα παρακάτω.
Το χειμερινό τη δεκαετία 2000 έγινε multiplex με 6 αίθουσες ενώ το θερινό έγινε πάρκινγκ του χειμερινού.
Κάποιες ταινίες : «Ένα ψάρι που το λέγαν Γουάντα» (1989), «Internal affairs» με τους Ρίτσαρντ Γκιρ, Άντι Γκαρσία (1990), «Οι αιχμάλωτοι της 2ας λεωφόρου» με τον Τζακ Λέμον, «Ο κατάσκοπος με τα 7 πρόσωπα» με τον Πϊτερ Σέλερς (1974), το μουσικό «Φλασντάνς» (1983), «Οι αδιάφθοροι» (1987) με Κέβιν Κόστνερ και Ρόμπερτ Ντε Νίρο ως Αλ Καπόνε, «Κοκτέιλ» με τον Τομ Κρουζ (1988), «Ο άνθρωπος της βροχής» με τους Ντάστιν Χόφμαν και Τομ Κρουζ (1989), «Οι αθόρυβοι» (1993) με τον Ρόμπερτ Ρεντφορντ, «Τζουράσικ Παρκ» (1993), «Αληθινά ψέματα» (1994) με τον Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ, «Miami vice» (2006), «Νώε» (2014).
ΝΙΡΒΑΝΑ : Θερινός 320 θέσεων, επί της οδού Κερασούντος & Ηλιουπόλεως 54. Λειτούργησε από το 1968 έως το 1973. Κατόπιν γκρεμίστηκε.
ΣΙΝΕ ΕΠΤΑ : Χειμερινός 400 θέσεων, επί της οδού Αρτέμωνος 57 & Αίνου (Αγ. Ιωάννης). Λειτούργησε από το 1961 – 1970. Κατόπιν ονομάστηκε «ΟΡΦΕΥΣ». Τη δεκαετία 2000 γκρεμίστηκε και έγινε πολυκατοικία.
Κι εδώ τελειώνει το πρώτο μέρος της αναδρομής μας. Θα κάνουμε ένα σύντομο διάλειμμα και σύντομα θα επανέλθουμε με το δεύτερο μέρος της. 
Πηγές : Δημήτρης Φύσσας «ΤΑ ΣΙΝΕΜΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ»
Νέα, Ειδήσεις, Αναμνήσεις Δήμου Δάφνης Υμηττού 
Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.